Mahanubhawasampradaja

Mahanubhawasampradaja (też sanskryt महानुभाव पंथ, trb. mahanubhawapantha, ang. Mahanubhava) – tradycja hinduistyczna (sampradaja) zaliczana do wisznuizmu^[1]. Powstała w zależności do źródeł w XI lub XII wieku w kręgach tradycji pobożnościowych ruchu santów z Maharasztry. Założycielem mahanubhawy był Ćakradhara Swamin^[1]. Możliwe również, iż mahanubhawę pierwotnie założył Gowinda Prabhu, a Ćakradhara był jego pierwszym uczniem^[2].

↑ ^a ^b Czakradhara, Halina Marlewicz (tł.). W: Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 1. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, s. 182, seria: Słowniki Encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 83-7132-369-7.
↑ Swami Harshananda: A Concise Encyclopeaedia of Hinduism. Wyd. 1. T. 1. Bangalore: Ramakrishna Math, kwiecień 2008, s. 389. ISBN 978-81-7907-057-4. (ang.).

[ReferenceA-1] Czakradhara, Halina Marlewicz (tł.). W: Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 1. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, s. 182, seria: Słowniki Encyklopedyczne „Książnicy”. ISBN 83-7132-369-7.

[2] Swami Harshananda: A Concise Encyclopeaedia of Hinduism. Wyd. 1. T. 1. Bangalore: Ramakrishna Math, kwiecień 2008, s. 389. ISBN 978-81-7907-057-4. (ang.).

[1]

[2]